Obszar kulturowy Ameryki Północnej obejmujący cały obecny Quebec, Nową Fundlandię, północne połacie Ontario, Manitoby, Saskatchewan, Alberty, północne obszary wnętrza lądu Kolumbii Brytyjskiej, Terytorium Jukon, zlewisko rzeki Mackenzie wraz z Wielkim Jeziorem Niewolniczym i Wielkim Jeziorem Niedźwiedzim, i wnętrze Alaski. Indianie, wyłączając Beothuków, należą wyłącznie do rodziny Algonkińskiej na wschodzie i Atapaskiej na północnym zachodzie. W obrębie tego rozległego obszaru kultura pozostawała dość stała, chociaż elastyczna, ściśle związana z łowiectwem i rybołówstwem. Klimat jest surowy, z długą, mroźną zimą i krótkim, ciepłym latem. Temperatury poniżej –40 stopni C. są powszechne, ale często osiągają 30 stopni C. latem, a towarzyszy im ogromna ilość owadów, które dręczą tak ludzi jak i zwierzęta.

Większość tego obszaru jest niziną arktyczną obfitującą w duże ilości świerku, modrzewia amerykańskiego, wierzby i olchy. Na topografię całego terenu składają się lasy, jeziora, bagna, preria, tundra, góry i morze.

Zwierzęta o ekonomicznym znaczeniu dla Indian to łoś, karibu, niedźwiedź, lis, wilk, wydra i bóbr, a wśród ryb sieja, lipień, pstrąg i szczupak. Znaczna liczba grup atapaskich, z obszarów wielkiego łańcucha gór na Terytorium Jukon i w Kolumbii Brytyjskiej, zamieszkiwała bujne lasy dolin rzecznych pełne świerku, jodły, żywotnika i choiny kanadyjskiej. Tylko w zatoce Cooka na Alasce żyli Indianie, gospodarczo częściowo zależni od morza. Dla niektórych grup alaskańskich ważny był łosoś. Rybołówstwo stało się ważniejsze u schyłku okresu handlu futrami.

Religia koncentrowała się na relacjach pomiędzy duchami zwierząt i człowiekiem, a nieosobowymi duchami żywiołów takich jak ogień, wiatr i woda. Rolą szamanów była pomoc w uniknięciu chorób i wykorzystaniu mocy zwierząt. Mało było ceremonii publicznych poza obszarami gdzie odnotowano wpływy innych kultur takich jak Eskimosi lub Północno–Zachodnie Wybrzeże; Ingalik, Tanaina i inni zachodni Atapaskowie mieli bogate życie obrzędowe, w części zaczerpnięte od kultur wybrzeża.

Pod koniec XVIII wieku wpływ na życie na północy miała sieć placówek handlowych związanych z handlem futrami. Towary europejskie stopniowo zmieniały odzież, budownictwo i wzorce osadnictwa, a wpływy misyjne przekształcały religię, co również stworzyło pewne półchrześcijańskie kulty natywistyczne podobne do tych, jakie spotykano gdzie indziej w Ameryce Północnej. Przekształcane były również tradycje artystyczne, np. kwiatowe ozdoby koralikowe na odzieży w dużej mierze zastąpiły ozdoby z kolców ursona i wzory malowane.