Charakterystyczne dla typowej kultury obszaru Kalifornii były plemiona, które żyły wzdłuż dwóch głównych systemów dolin rzecznych, Sakramento i San Joaquin włączając wschodnie stoki Sierra Nevada na północ po Mount Shasta i na zachód aż po Clear Lake. Różnorodność językowa tego obszaru była jedną z najbardziej złożonych w Ameryce Północnej. Głównymi rodzinami były maidu, wintun, miwok, costano i yokut, teraz luźno powiązane i tworzące grupę językową penutian; oraz karok, shasta, achomawi, yana, pomo i inne powiązane w nadrodzinę hokan.

Podstawowym sposobem pozyskania żywności było zbieractwo. Dotyczyło to warzyw, żołędzi, kasztanów amerykańskich, ziaren i różnorodnych traw. Zajmowano się kopaniem korzeni i bulw z ziemi oraz zbierano morszczyn i wodorosty z oceanu, które często suszono i gotowano w zupach. Polowano na króliki, przepiórki i gofery, zbierano koniki polne i gąsienice oraz łowiono łososia. Budowano domy w kształcie kopuł albo z pospolitych traw lub sitowia, lub wśród ludów wybrzeża, z desek z sekwoi, w stożkowatym kształcie. Odzież była uboga, z wyjątkiem bogatych strojów ceremonialnych, zdobionych z użyciem muszelek słuchotki kalifornijskiej, wielu typów piór, spódnic z włókien roślin lub skór jelenich oraz tatuaży. Wiele plemion wykazywało mistrzostwo w koszykarstwie, a Pomo znad Clear Lake wytwarzali trzcinowe kanu.

Religia koncentrowała się na oddawaniu czci wobec duchów przodków poprzez kult Kuksu, stowarzyszenia ducha lub uosobienia przodków, wymagała wielokolorowych strojów oraz inicjacji młodzieży przez duchy. Starzy ludzie posiadający specjalną wiedzę często odgrywali rolę przewodników duchowych, ucząc moralności, bohaterskich historii i uzdrawiania. Odmiana tej religii wśród Patwin znana była jako Hesi. Te stare religie były częściowo związane z ruchami natywistycznymi w drugiej połowie XIX wieku włączając elementy neochrześcijańskie; były to Taniec Ducha z 1870, Earth Lodge Cult i Bole-Maru “Dream Dance”. Ceremonie zwykle miały miejsce w dużych, okrągłych, częściowo wkopanych w ziemię drewnianych konstrukcjach.

Pozostałe regiony Kalifornii odzwierciedlały inne obszary kulturowe. Mono i Pajuci górzystych wschodnich części stanu należeli do Kotliny. Plemiona północno-zachodniej części są czasami klasyfikowane do kultury Północno- Zachodniego Wybrzeża z powodu gromadzenia bogactw, popisów prestiżu i rytuałów odnowienia świata, takich jak ceremonie Białej Skóry Jelenia. Drewniane domy, czółna drążone w pniu, jazy na łososie i dwu- lub więcej splotowe koszykarstwo odzwierciedla, nawet jeśli słabo, północną kulturę.

Południowa Kalifornia była podobna kulturowo do kultury Południowego Zachodu, z koszykarstwem zwojowym, dużym, wielobarwnym malarstwem jaskiniowym Czumaszów, oceanicznymi czółnami-dłubankami i kanu z desek, oraz budownictwem komunalnym, zwykle okrągłym. Religia Toloache lub Jimson była popularna dla większości obszaru, z wizjami otrzymywanymi po wypiciu napoju toloache. Chłopcy i dziewczęta odbywali ceremonie inicjacyjne zawierające religijną i moralną naukę przekazywaną im przez wodzów.

Spadek populacji rdzennych ludów nigdzie nie był większy niż w Kalifornii. W czasach przedkolonialnych ludność liczyła maksymalnie 300 000, ale w 1910 roku prawdopodobnie pozostało nie więcej niż 25 000, i większość miała przodków metysów. Najbardziej ucierpiały plemiona wybrzeża i doliny centralnej – pierwsze w wyniku kolonizacji hiszpańskiej, a drugie z powodu napływu poszukiwaczy złota po 1848 roku, gdy niszczono wsie, a Indian wywożono z ich ojczystych ziem (i często zabijano) w czystkach w stylu wojskowym dowodzonych przez białych. Dopiero gdy ustanowiono duże rezerwaty populacja Indian przetrwała w poważniejszych liczebnie grupach. Większość została pozbawiona swoich ziem, wchłonięta przez białe społeczności, w rezultacie, czego małe grupy zlały się z kulturą białych poprzez mieszane małżeństwa. Interwencja rządu w końcu XIX i XX wieku przyjęła założenie małych rezerwatów rozsianych po całym stanie, zwanych “rancherias”, które zdołały dać kilkuset ludziom ziemię, na której mogli egzystować, ale większa ilość żyła rozproszona wśród populacji białych. Potomkowie przetrwali tam, a dzisiaj Kalifornia ma największą populacje Indian wśród wszystkich stanów, ale są to w większości imigranci z innych obszarów USA.